Waarom is er in de huidige tijd een ordeprobleem in de klas (en overal elders)? Dat is er, omdat de samenleving vlak voor de evolutionaire sprong van ego naar Zijn staat waardoor de mens en vooral de nieuwe generatie, die qua bewustzijn verder is in deze sprong, zichzelf wil zijn en zich dus verzet tegen autoriteit. Dat betekent dat orde niet langer te handhaven is door het met “slimme” vormtrucs te handhaven, maar door zijnsontwikkeling aan te bieden. Want in het Zijn is de zelferkenning van de mens volmaakt en hoeft hij/zij zich dus niet, zoals het ego betaamt, te verzetten om zich gekend te weten. Zijnsontwikkeling houdt in dat de gevoelens die het verzet teweeg brengen bewust worden gemaakt. En zodoende de keus ontstaat niet naar de wil van die gevoelens te luisteren. Wordt die keus gemaakt, dan creëert dat de harmonie c.q. orde die inherent is aan het Zijn. Het spreekt vanzelf dat alleen docenten die zelf aan zijnsontwikkeling doen dit aan hun leerlingen kunnen bieden.
Het Zijn is de innerlijke ervaring van volmaakte vrijheid. Dit ondanks het feit dat het overgeleverd is aan de Wil van het Geheel, de Stroom, het leven zelf, God, die ongekend en onbeheersbaar is. Het Zijn heeft dus een wil die als volmaakt vrij wordt ervaren, maar onvrij is.
Het ego is de gevangene van de materie en daarmee van de dualiteit, van de tegenstellingen. Daardoor kent het ego geen midden en daarmee ook niet de vervuldheid of anders gezegd het geluk ervan. Het ego is dus onvervuld oftewel ongelukkig. Als gevolg van het gevangen zijn van de materie, hecht het ego zich aan materie, aan vorm. Is aan die hechtingsbehoefte voldaan, dan ervaart het ego zich gelukkig. Vorm is echter onzeker, is instabiel. Het geluk van het ego is dus instabiel en daardoor onvolmaakt. Verliest het ego vorm, dan is het minder of ongelukkig. Het Zijn is de staat van onthechting (bevrijd zijn) van materie, van vorm, van dualiteit. Daarom is het Zijn vervuld of anders gezegd volmaakt gelukkig. Zijnsontwikkeling is derhalve de manier om gelukkig te worden.
Nee, je verdient niet wat je door je inzet, je harde werken, hebt verworven? Met andere woorden, je hebt het niet van het universum kunnen afdwingen? Wat dan wel? Je verworvenheden zijn je toegevallen om je Zijn te realiseren. De vraag is: Doe je dat ook?
Hoewel velen beweren van wel, is dat vrijwel niet het geval. De reden is dat ook zij nog de gevangene is van het ego en er daardoor vanuit gaat dat het Zijn een manier van zijn en doen is en daardoor met (spirituele) middelen als dogma’s te realiseren is. De nieuwe spiritualiteit is echter wel op zoek naar het Zijn en creëert wel de opening om aan zijnsontwikkeling te doen. Om die reden kan het worden aangeduid als prézijnsontwikkeling.
