De 5 stappen naar verlichting van Andrew Cohen

De vijf stappen naar verlichting volgens Andrew Cohen getoond op de website van The Optimist, voormalig Ode.

Zuivere intentie.
Dit eerste principe is het fundament van een authentiek spiritueel leven. Het houdt in dat je – als je erin wilt slagen je los te maken van angst, onwetendheid en zelfbedrog – er geen moment aan mag twijfelen dat je niets liever wilt dan vrij zijn, nu. Niet twijfelen betekent niet alleen dat je je in filosofische zin verbindt, maar dat je je in emotionele zin verbindt – het belangrijkste van alles. De transformatie waarover ik het heb, hangt uiteindelijk nu eenmaal af van je emotionele overtuiging. Dat betekent dat je niet onzeker bent over je fundamentele uitgangspunt, zelfs niet onder intense druk van emoties als angst, verwarring, frustratie en begeerte. De grote verandering brengt je in feite naar het punt in je eigen evolutie waarin vrijheid je liever is dan vervulling van je wensen.

De nuance.
Volgens dit principe moet je er geen moment aan twijfelen dat je niets liever wilt dan vrij zijn om los te zijn van angst, onwetendheid en zelfbedrog. Vrij zijn is echter wat de mens al wil sinds het begin van zijn bestaan, maar nog steeds niet gerealiseerd heeft. De reden daarvan is dat de pogingen daartoe voortkomen uit de wil van het intrinsiek onvrije ego die niets anders wil dan het ego en dus de onvrijheid ervan in stand houden. En dat doet door de mens weg te houden bij het toelaten van zijn gevoelens als zijnde de veroorzakers van zijn onvrijheid. Ook dit principe van Andrew Cohen draagt daaraan bij. Want dit principe gaat in wezen over de zelfmanipulatie die eigen is aan het op beheersing van het leven gerichte ego. Je moet immers je twijfel onderdrukken en je moet vrij willen zijn. Waar het echt om gaat, is dat je twijfel, net als al je andere gevoelens, precies dat is wat je weerhoudt om vrij te zijn en dat je deze gevoelens tot op het punt van bevrijding, van Licht, toe moet laten om er vrij/los van te komen. Je moet dus je twijfel toelaten oftewel voluit twijfelen in plaats van, zoals Andrew zegt, niet mogen twijfelen. Dit toelaten van gevoelens is het enige wat je hoeft te doen om verlicht te worden. Eenvoudiger kan niet!! Daarbij aantekenend dat het ook het moeilijkste is wat er is, omdat de overlevingsdrang van het uiterst krachtige en slimme ego dit wil verhinderen en daar tot op heden in geslaagd is.

De wet van de wil.
Het tweede principe zegt dat we – als we niets liever willen dan vrij zijn – bereid moeten zijn verantwoordelijkheid te aanvaarden voor alles wat we doen en voor de consequenties van welke ervaringen we in het verleden ook maar hebben gehad. De wet van de wil is gebaseerd op de ontdekking dat we allemaal precies weten wat we doen. Dus omdat je niets liever wilt dan vrij zijn, maak je de bewuste keus geen slachtoffer meer te zijn. Als je niet bereid bent verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat je in het verleden gekwetst, verwond en getraumatiseerd bent, is het onvermijdelijk dat je op de een of andere manier andere mensen zult kwetsen, verwonden en traumatiseren. Waarom? Omdat je je een slachtoffer voelt, omdat je denkt ‘ik kan er niets aan doen’. Wanneer je innerlijk afstand doet van de slachtofferpositie, zal je neiging uit onwetendheid en zelfzucht te handelen en anderen leed te berokkenen radicaal afnemen.

De nuance.
Het ego is de staat van afgescheidenheid van het geheel waar ieder mens die op aarde komt mee begint. Dit betekent dat het ego een intrinsieke staat van slachtofferschap, van lijden aan het bestaan of beter gezegd van lijden aan de ervaringen van het bestaan, dus aan de ervaren gevoelens, is. Dat slachtofferschap raak je niet kwijt door er bewust voor te kiezen geen slachtoffer meer te zijn. Want dan onderdruk je de gevoelens in plaats van ze toe te laten en doe je precies wat het ego wil om zichzelf in stand te houden en waar het tot op heden succesvol in is geweest. We hoeven dus geen verantwoordelijkheid te nemen voor alles wat we doen zoals Andrew zegt. We hoeven alleen maar verantwoordelijkheid te nemen voor ons gevoelens. En dat betekent dat we ze accepteren als van onszelf oftewel niets of niemand de schuld ervan geven en ze toelaten tot het punt van bevrijding.

Alles onder ogen zien, niets vermijden.
Het derde principe is de ultieme vorm van spirituele beoefening. Ik noem het alles onder ogen zien, niets vermijden. Een niet-verlichte verhouding tot de ervaring houdt in essentie in dat je niets onder ogen ziet en alles vermijdt. Meestal leren we niet erg veel van onze ervaring. We veranderen nauwelijks. En de oorzaak daarvan is simpelweg dat we geen nauwkeurige aandacht besteden aan de ervaring die we in feite hebben. Ik heb het niet over aandacht in oppervlakkige zin, maar over diepgaande aandacht. Wat doe je nu echt in het leven, hier, nu, in deze wereld? Hoe ga je met anderen om, hoe breng je je tijd door – hoe opmerkzaam ben je op wat je feitelijk doet? Vaak zijn we helemaal niet zo opmerkzaam. En omdat we zulke onbekenden zijn voor onszelf, blijven we handelen op basis van onbewuste impulsen en richten we overal om ons heen verwoestingen aan. Als je aandacht begint te besteden aan wat je doet omdat je vrij wilt zijn, begin je de juiste keuzes te maken en stop je met het maken van verkeerde keuzes. En als je werkelijk alles onder ogen ziet en niets vermijdt, handel je niet meer uit onwetendheid en zelfzucht en doe je anderen geen pijn meer.

De nuance.
De aanbeveling van Andrew Cohen om niets te vermijden en alles onder ogen te zien, lijkt op het toelaten van al je ervaringen. Dat is echter niet het geval. Want hij heeft het over het leren van ervaringen om tot verandering te komen en over het beantwoorden van vragen over je leven zoals: Wat doe je nu echt in het leven? Hoe ga je met anderen om? Hoe opmerkzaam ben je op wat je feitelijk doet? Allemaal vragen van het op beheersing gerichte ego. En daarmee vragen die in wezen niet relevant zijn, omdat het Zijn de staat van volmaakt zijn is en dus de staat is die niets hoeft te leren om beter, om volmaakt te worden. Je kunt die vragen dus gewoon overslaan en je bezig houden met het bewust worden van je gevoelens en het toelaten daarvan.

De waarheid van het onpersoonlijke.
Het vierde principe houdt in dat ieder aspect van de menselijke ervaring volledig van onpersoonlijke aard is. Het zegt ons dat de persoonlijke sfeer, het persoonlijke, narcistische zelfgevoel dat het ego is, van moment tot moment wordt gecreëerd door de dwangmatige en mechanische personalisatie van bijna iedere gedachte, ieder gevoel en iedere ervaring. Personalisatie betekent: ‘Dit is van mij en hierin ben ik uniek.’ Dus als we bijvoorbeeld angst voelen, maken we daar iets persoonlijks van door te zeggen: ‘Dit is van mij en hierin ben ik uniek.’ Maar iedereen voelt wel eens angst, en ervaart dan precies hetzelfde. Er kan enig verschil zijn in de mate van intensiteit, maar het gevoel is hetzelfde. Waar het om gaat, is dat er maar één ervaring van angst is. De schokkende waarheid is dat de gehele menselijke ervaring van onpersoonlijke aard is. Dat is wat je ontdekt, als je in je eigen ervaring kijkt. Je begint je persoonlijke, menselijke ervaring te zien als een onpersoonlijke expressie van iets dat universeel is. Dus als je in staat wilt zijn om te gaan met de bewegingen van je geconditioneerde geest, als je wilt kunnen omgaan met het onvoorspelbare opkomen en verdwijnen van je emoties, dan moet je beginnen je bewust te worden van de onpersoonlijke aard van dat alles. Want dan begin je door de illusie van het persoonlijke heen te kijken. Je begint te ontdekken dat je deel uitmaakt van deze onmetelijke uitbarsting van leven en energie en bewustzijn waaruit het evolutionaire proces bestaat.

De nunace.
Wat Andrew Cohen beter kan zeggen is dat het ego de staat, de persoonlijkheid, is waarin we beheerst worden door de in gedachten gevatte wil van onze gevoelens. Maar dat we die staat niet zijn maar hebben. En dat wie we zijn de waarnemer, het bewustzijn, van ons ego, dus dat wat weet dat we een ego hebben, genaamd het Ware Zelf , is. En dat het één zijn met het Ware Zelf het verlicht/volmaakt/echt zijn of kortweg het Zijn is en een staat is waarin je niet hoeft om te gaan met je gevoelens, maar waarin je vrij/los bent van (de wil van) je gevoelens.

Ten behoeve van het geheel.
Het vijfde principe wijst op de hoogste en heilzaamste context van het streven naar bevrijding. Die context is: ten behoeve van het geheel. Waarom verlang je er zo hartstochtelijk en intens naar om vrij te zijn? Niet alleen ten behoeve van je eigen bevrijding. Maar ook ten behoeve van de transformatie van de hele wereld, ten behoeve van de verlichting van het hele universum, ten behoeve van de evolutie van het bewustzijn zelf. Plotseling begin je je te bekommeren om het leven, om wat hier gebeurt, om je eigen effect op deze wereld. En de wijze waarop je je tot je eigen ervaring verkiest te verhouden is de wijze waarop je je tot de wereld zult verhouden. Dus waarom wil je vrij zijn? Ten behoeve van alle anderen. Door zoveel toewijding te tonen, ontdek je je natuurlijke waardigheid als mens. En alle bekommernis om jezelf, alle zelfhaat, wordt radicaal opzijgeschoven en opgelost als deze natuurlijke waardigheid ontluikt. Zolang je fundamentele motief persoonlijk en egocentrisch is, zal je leven nooit veel zin hebben. De menselijke ervaring is slechts absoluut en volkomen zinvol wanneer je drijfveren niet meer fundamenteel zelfzuchtig zijn, maar altijd iets dienen dat veel groter is dan jij. - See more at: http://goo.gl/nZGk4

De nuance.
Waarom maakt hij het weer nodeloos ingewikkeld. Het lijkt wel alsof hij wil zeggen dat je naar de verlichting van het geheel moet streven. Hij kan gewoon zeggen dat je niets anders kan dan zorgen voor je eigen verlichting en dat dit tevens de verlichting van het geheel, het universum, is. Dat is namelijk het geval en maakt het verlicht worden oneindig eenvoudig. Jammer alleen dat hij in de vorige vier principes niet tot de essentie van het verlicht worden toekomt. Want daardoor weet je niet hoe verlichting gerealiseerd wordt.

Conclusie.
Andrew Cohen heeft niet begrepen dat het realiseren van verlichting oneindig eenvoudig en het moeilijkste is wat er is. Daardoor maakt hij de realisering van verlichting onnodig ingewikkeld. Sterker nog, daarmee maakt hij die realisering onmogelijk.