Vrijheid van meningsuiting
Wilders is vrijgesproken. Daarmee is de vrijheid van meningsuiting uitgebreid. Je mag nu een mening verkondigen ook al is die beledigend oftewel pijnlijk. Dat betekent dat er verantwoordelijkheid genomen moet worden voor pijn. Het ego wil dat niet, omdat dat leidt tot het einde ervan. Maar de evolutie gaat van ego naar Zijn en dat gaat nu in een versneld tempo omdat de climax van de intrinsieke contraproductiviteit van het ego en daarmee het einde van het ego wordt bereikt. Met de vrijspraak van Wilders is de macht van het ego verder beperkt en is er dus een stap in de ontwikkeling van het Zijn gezet die uit niets anders bestaat dan het verantwoordelijkheid nemen, het toelaten, van met name de pijn die aan het leven ervaren wordt. Het ervaren en toelaten van de pijn die zich in je onderbewuste bevindt is dus noodzakelijk voor het realiseren van je Zijn. Is dat eenmaal gerealiseerd dan verhoud je je onvoorwaardelijk liefdevol tot je eigen pijn en ben je innerlijk vrij/los van pijn alsmede van de in gedachten gevatte wil ervan die, paradoxaal genoeg, zichzelf wil bestrijden ter instandhouding van zichzelf. Je bent dan één met de waarnemer, het bewustzijn, van je gedachten en gevoelens genaamd je Ware Zelf. M.a.w. dan ben je wie je echt bent, dan ben je volmaakt vrij en verantwoordelijk oftewel volmaakt en heb je je diepste ideaal, de ideale wereld, gerealiseerd.