Karen Armstrong. Theologe en auteur van ‘Een geschiedenis van God’, ‘De strijd om God’, ‘Islam’, ‘De grote transformatie’. “Mededogen is geen gevoel, het is een morele en mentale factor. Bron: Magazine Plus, januari 2011.

De nuance: Mededogen is een zijnskwaliteit. Het Zijn is het vrij/los zijn van gedachten en gevoelens. Mededogen is derhalve noch een gevoel noch een morele en mentale factor. Het is de integratie van de tegenstelling tussen medelijden en gedogen. Oftewel van de onwenselijkheid van pijn/ongenoegen als de wenselijkheid ervan ten behoeve van zijnsontwikkeling.

Zoekterm: zoekarmstrong 

Karen Armstrong. Theologe en auteur van ‘Handvest voor compassie’.
 Het principe van compassie of mededogen ligt ten grondslag aan alle religieuze, ethische en spirituele tradities; steeds opnieuw wordt daarmee een beroep op ons gedaan alle anderen te behandelen zoals wij zélf behandeld willen worden. Compassie is onze drijfveer om ons onvermoeibaar in te zetten voor het verzachten van het leed van onze medeschepselen, om terug te treden uit het middelpunt van onze wereld en een ander voor het voetlicht te plaatsen, en om recht te doen aan de onschendbare heiligheid van ieder mens en een ieder, zonder enige uitzondering, te behandelen met volstrekte waardigheid, billijkheid en respect. Daarbij hoort tevens de opdracht om er zowel in het openbare als in het privé-leven voor te waken geen enkele vorm van leed te veroorzaken. Door gewelddadig te handelen, door de kwaliteit van het leven van een ander te verslechteren, door de grondrechten van die ander te misbruiken of te ontkennen, en door haat te zaaien met laatdunkende uitingen over anderen - zelfs over onze vijanden - doen wij de menselijkheid die wij allen met elkaar delen geweld aan. Wij erkennen dat wij er niet in zijn geslaagd een leven te leiden vervuld van compassie en dat sommigen uit naam van hun religieuze overtuiging het totale menselijke leed zelfs groter hebben gemaakt. Bron: http://charterforcompassion.org/site/

De nuance: Net als zo velen beschouwt ook het ‘Handvest voor compassie’ van Karen Armstrong de formule ‘ Wat u niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet’ als dé formule voor het realiseren van de ideale wereld. In de nuance die ik aan de heer Balkenende heb toegevoegd heb ik duidelijk gemaakt dat die formule dogmatisch is en dus niet tot het Zijn als zijnde de ideale wereld leidt. Uit de voorgaande tekst valt tevens op te maken dat dit handvest op niets anders uit is dan het voorkomen en bestrijden van leed en er dus geen enkele betekenis aan toekent. Karen Armstrong heeft kennelijk niet ervaren dat pijn/ongenoegen in je huist en via het ervaren ervan bewust moet worden om je er vrij/los van te kunnen maken en daardoor in harmonie met het leven en in overgave aan de Wil van het leven (van het Geheel, van God) te komen. Dat betekent niet dat we leed niet dienen te voorkomen en te bestrijden. Het betekent wel dat we dat niet doen vanuit ons ego oftewel vanuit onze weerstand ertegen oftewel vanuit onze disharmonie, maar vanuit de intrinsiek harmonieuze Wil van het leven indien die dat wil. Daarbij opmerkend dat die Wil ook de schepper is van het leed en het leed schept ten behoeve van het realiseren van de eenheid met het leven oftewel van harmonie.

Zoekterm: zoekarmstrong 

Kris en Tijn Touber: “AHA'S. Verlichting is makkelijk en natuurlijk. Het is je oorsprong en (geboorte)recht.
Je hoeft niets te doen om verlicht te zijn. Je bent het al. Het is moeilijker om niet verlicht te zijn dan het wel te zijn. Verlichting is wat je was voordat je dacht dat je iets moest worden. Verlichting is een keuze.”
Bron http://www.kristijn.com/index.php?page=11

De nuance: Verlichting is qua systeem makkelijk, maar qua zelfoverwinning het moeilijkste wat er is. Verlichting is inderdaad je oorsprong en geboorterecht, maar alleen met die wetenschap kom je er niet, het is niet een kwestie van dat als waarheid aannemen. Wat je moet doen om verlicht te zijn is je bewust zijn van de uiterst sterke en slimme egokrachten c.q. de in gedachten gevatte wil van je gevoelens die je van je verlichting af willen houden en je over te geven aan de niet te kennen Wil van het zo wreed lijkende leven zelf. Je moet dus weldegelijk wat doen. Verlichting is in je, maar je bent daarvan in je bewustzijn afgescheiden doordat je op aarde bent. Het leven op aarde biedt je de mogelijkheid om die afgescheidenheid op te heffen. Dat geschiedt door zijnsontwikkeling. Je moet dus wel degelijk verlicht worden ook al zit het Licht reeds in je. Er wordt wel gezegd: God zit in je en klopt op de deur om binnen te komen. Dat kloppen geschiedt in de vorm van  de ervaringen die het leven je biedt, maar die je ego uit overlevingsdrang niet wilt. Je ego houdt dus de deur dicht. Verlichting is geen keuze. De keuze die gemaakt moet worden om verlicht te worden is de keuze de ervaring, hoe pijnlijk ook, te accepteren en je niet door het ego te laten verleiden tot de nonacceptatie daarvan.

Opmerking: Ik begrijp maar al te goed dat mensen graag verlicht willen worden en willen horen dat dat in een oogwenk te realiseren is. Maar als spiritueel leraar beweren dat dat mogelijk is, is wellicht commercieel aantrekkelijk, maar niet realistisch. Het gaat namelijk geheel voorbij aan dat waar het leven voor bedoeld is en waar derhalve het leven in ieders leven mee bezig is. Het gaat tevens voorbij aan het feit dat het zwarte gat niet alleen in de kosmos maar ook in de mens bestaat en dat daar in en doorheen gegaan moet worden om van de dualiteit naar de singulariteit te transformeren oftewel om verlicht te worden. De bewering is met andere woorden de ontkenning van, de vlucht voor, het leven zelf.

In wezen is meditatie zo´n zelfde vlucht. Het is opstijgen (zweven) en contact maken met het goddelijke Licht van het Ware Zelf zonder er mee samen te vallen. Vandaar dat de mensen die dat ervaren hebben weer terugvallen in hun ego, maar toch menen anderen te kunnen vertellen wat het Zijn is en hoe het gerealiseerd wordt. Dat dit niet klopt is in dit hoofdstuk duidelijk geworden aan de hand van de uitspraken van die mensen. De heer Amit Gotswami vertelt hoe dat terugvallen bij hem is geschied. Wellicht herkenbaar en daardoor een aanzet tot het werkelijk realiseren van het Zijn via zijnsontwikkeling.

Zoekterm: zoektouber 

Theo Buijsrogge, auteur van ‘Succes Kompas’. Hoofdstuk 2.3, Werking van het universum en de mens. “Je Zelf is het deel van je wezen met het hoogste energieniveau. Die beïnvloedt je fysieke omgeving, maar je fysieke omgeving kan niet je Zelf beïnvloeden. Je Zelf is wie je werkelijk bent, weet precies wat je op dit moment nodig hebt en heeft daardoor de trilling van je diepste verlangens. Wat je verlangt is er, op dat niveau, direct. Tijd en ruimte spelen hier geen enkele rol.
Bron: ‘Succes Kompas’, ISBN 978-90-77983-54-6.

De nuance: Wie je werkelijk bent is zowel het deel als het geheel. Dus je bent dan ook je fysieke omgeving. Jouw manifestatie beïnvloedt de fysieke omgeving en de fysieke omgeving beïnvloedt jou. In het Zelf wordt je gestuurd door de Wil van het geheel en dat is wat anders dan wat je wilt op grond van je verlangens. Die Wil manifesteert zich niet gehinderd door jouw wil door jou heen. Het is je ongehinderde, je onbevangen, manifestatie in het hier en nu als gevolg van de overgave aan de Wil van het geheel. Het Zelf, wat ik het Zijn noem, is vervuld en is derhalve niet uit op het bevredigen van behoeftes, van verlangens. Theo vereenzelvigt het Zelf, het Zijn, met verlangens en denkt de bevrediging ervan, dat hij aanduid als succes, door middel van aandacht te realiseren. Dus hoe meer aandacht, hoe meer succes. Daarmee gaat hij uit van de maakbaarheid van het leven. Dat is een typische ego-opvatting, want het ego is de gevangene van de materie, de vorm, en van oorzaak en gevolg. M.a.w. het ego meent het leven te kunnen beheersen en via die beheersing zijn behoeftes, zijn verlangens, te kunnen bevredigen. Het succes daarvan is niet gegarandeerd, maar zal ongetwijfeld wel eens gerealiseerd worden. Het probleem is echter dat die bevrediging slechts tijdelijk is en niet tot vervulling leidt. Sterker nog, die bevrediging is contraproductief en leidt derhalve, zoals nu uit de toestand van het milieu blijkt, tot de bedreiging van ons voortbestaan. Het gaat er in het leven dus niet om onze verlangens waar te maken, maar om vrij/los te komen van onze verlangens en daardoor één te zijn met het leven c.q. het geheel. We zijn dan vervuld  of anders gezegd, we zijn en doen dan het (absoluut) Goede zoals dat ook in de natuur het geval is, maar dan bewust. Dat is waar we ten diepste naar verlangen en wat niet met het bevredigen van verlangens oftewel met het behalen van succes, maar alleen door middel van zijnsontwikkeling gerealiseerd wordt.

Zoekterm: zoekbuijsrogge 

Jeff Foster, auteur van o.a. ´Het begin van het nu´. "Het punt is dat je helemaal niet verlicht kunt worden, je kunt het alleen maar zijn en feitelijk ben je het dus al. Met het streven naar verlichting kom je er steeds verder vanaf te staan, omdat je jezelf voortdurend bevestigt in het idee dat je nu niet verlicht bent. Alles wat je doet om je pijn en je lijden te willen verlichten, oplossen, vermijden of overstijgen, voedt die pijn en dat lijden." Bron: Happinez, wijsheid, ISBN 978 90 6305 542 4/NUR 728.

De nuance: Jeff Foster is verlicht geworden door na een lange zoektocht naar verlichting de hoop erop op te geven en toen bij een bushalte opeens de verlichting te ervaren. Hij heeft dus het proces van willen naar overgave ondergaan. Dat proces is door het leven ingegeven en is wat zijnsontwikkeling inhoudt. Dat erkent Jeff ook in zijn uitspraak " Alles wat je doet om je pijn en je lijden te willen verlichten, oplossen, vermijden of overstijgen, voedt die pijn en dat lijden." Want daarmee zegt hij dat je je pijn en je lijden dus niet moet willen oplossen en vermijden om verlicht te worden, maar moet accepteren oftewel moet toelaten. Daarmee zegt hij dat je aan zijnsontwikkeling moet doen en spreekt hij dus zijn uitspraak dat je niet verlicht kunt worden tegen. Dat gebeurt nog al eens met mensen, waar ik ook Eckhart Tolle onder reken, die ineens een verlichtingservaring hebben gehad. Ze vergeten waar ze doorheen gegaan zijn. Ze denken dat verlichting met een simpele denkverandering, dus bijvoorbeeld je in het hier en nu denken, te realiseren is. Daarmee ontkennen ze de evolutie, de zin van het zijn op aarde, de zin van de worsteling die inherent is aan het op aarde zijn en  de zin van het hebben van het ego oftewel van gevoelens en van de in gedachten gevatte wil daarvan. Ik vraag me dan ook af of die mensen verlicht zijn of een verlichtingservaring hebben gehad. Afgaand op hun uitspraken denk ik het laatste. Maar ik kan me vergissen, want het Zijn is niet aan vorm te ontlenen.

Zoekterm: zoekfoster