Alberto Villoldo, psycholoog en medisch antropoloog, auteur van het boek ´Durf te dromen´.
"Een van mijn cliënten was diep gekwetst toen haar man haar, na haar operatie, niet in het ziekenhuis kwam opzoeken. Hij zei dat hij zich heel onprettig voelde in ziekenhuizen met hun luchtjes en zieke mensen en dat hij vond dat hij naar zijn gevoel moest luisteren en daar niet naartoe moest gaan. Wat zij hiervan vond speelde even geen rol; zijn gevoelens waren belangrijker voor hem. Als deze man in zijn jaguar-moed was gaan zitten, zou hij zijn gevoelens opzij hebben gezet en schoonheid hebben gevoeld toen hij bij zijn vrouw zat om haar tot steun te zijn. Hij zou het gewaardeerd hebben dat ze goed verzorgd werd en dat het al weer beter met haar ging, en hij zou dankbaar zijn geweest dat hij er kon zijn om de vrouw van wie hij hield te ondersteunen. Hij zou niet afgeleid worden door de geur, de geluiden en door alles wat hij in het ziekenhuis zag – of door zijn eigen gevoelens. Helaas was hij hier niet toe in staat." Bron: Durf te dromen, blz. 165.

De nuance: Kennelijk weet Alberto wat de Jaguar-moed doet in allerlei gevallen en dus ook in dit geval. Hij gaat er niet vanuit dat de Jaguar-moed de Wil van het Zijn oftewel van het leven zelf, van God, is die niet gekend kan worden. En hoe weet hij dat die man niet dankbaar is en de schoonheid voelt wanneer hij haar tot steun is. Is dat allemaal afwezig omdat hij niet naar zijn vrouw is gegaan? Dat hoeft natuurlijk helemaal niet! En kan ook de Jaguar-moed, de Wil van het Zijn, niet afgeleid worden of beter gezegd een ander gedrag vertonen door de geur, de geluiden en alles wat hij in het ziekenhuis zag? Dat kan natuurlijk! Hoe weet Alberto dat de man door zijn gevoelens is afgeleid? Dat zou kunnen, maar dat weet hij niet, dat kan hij niet afleiden uit het feit dat de man niet naar zijn vrouw is gegaan. En ook al zou hij er door afgeleid zijn en dus niet in zijn Jaguar-moed, de Wil van zijn Zijn, hebben gezeten, wat dan nog? Is het zo erg voor zijn vrouw dat hij niet naar haar toe is gegaan? Is het zo erg dat zij haar gevoelens tegenkomt en daarmee de kans krijgt haar Zijn, haar Jaguar-moed, te ontwikkelen? Nou nee dus.

Zoekterm: zoekvilloldo 

Koningin Beatrix. "Niemand kan nu eenmaal zijn overtuiging opleggen aan een ander. Tolerantie begint met de erkenning dat iemands waarheid nooit voor iedereen dé waarheid kan zijn."
 
De nuance: Het is inderdaad waar dat niemand zijn overtuiging kan opleggen aan een ander. Want de aanname van die waarheid is geheel voor de verantwoordelijkheid van die ander. Die ander kan dus niemand het verwijt maken dat hem/haar een overtuiging is opgelegd. Dit betekent die iedereen vrij is zijn overtuiging te uiten. En zelfs vrij is dat aan een ander op te leggen, al zal dat waarschijnlijk consequenties hebben. Zeker als dit geschiedt vanuit het ego in plaats van het Zijn. Want als dat zo is, dan zal het leven de persoon in kwestie uit zijn ego willen bevrijden en daartoe pijnlijke confrontatie hanteren.
 
Zijn is in Waarheid zijn, is verlicht zijn, is onbevangen manifestatie. Het Zijn oftewel Waarheid zijn is waar ieder mens ten diepste naar verlangt en is voor ieder mens bereikbaar. Dé waarheid waar de koningin op doelt is niet de Waarheid die je bent, maar die je hebt. M.a.w. die waarheid is een dogma. Een vermeende waarheid kan door iemand als waarheid worden aangenomen, ook al gaat hij daarbij voorbij aan zijn Waarheid en miskent hij daarmee wie hij echt is (hij=zij). Zolang de mens het Zijn niet heeft gerealiseerd is hij afhankelijk van het hebben van waarheden, van dogma’s, en van de erkenning daarvan door anderen. Dat is de toestand waarin de ego-wil, die uit is op het opleggen van zijn waarheid aan anderen, zich manifesteert. En waarin er derhalve geen onvoorwaardelijke liefde, geen respect, is voor de ander en diens waarheid. Die onvoorwaardelijke liefde dient niet verward te worden met tolerantie. Want deze liefde kan intolerant zijn. Tolerantie gaat dus niet om het toelaten van wat de ander doet, maar om de onvoorwaardelijke liefde ervoor die alleen in het Zijn besloten ligt en die grenzen kan stellen oftewel intolerant kan zijn ten aanzien van wat de ander doet.

Zoekterm: zoekbeatrix 

Koningin Beatrix. "Er is geen recht om te kwetsen. Respect is onontbeerlijk. De grondslag ligt in de oude wijsheid: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet." Bron: Kersttoespraak 2006.
 
De nuance: Er is inderdaad geen recht om te kwetsen, maar het leven kan wel de bedoeling hebben en daarmee het ´recht´ geven om mensen kwetsuren te laten ervaren. Simpelweg omdat het leven op niets anders uit is dan op de eenwording van de mens met zichzelf en daarmee met het leven zelf. Een eenwording die alleen gerealiseerd kan worden door de acceptatie en het doorvoelen van de ervaring van de afgescheidenheid die inherent is aan een  kwetsuur. M.a.w. het ervaren van kwetsuren is onontbeerlijk voor het realiseren van eenheid en daarmee van respect. Respect is dus niet het voorkomen van kwetsuren, maar de acceptatie ervan, de onvoorwaardelijke liefde ervoor. In dit licht is het advies ´Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet´ geen goed advies. Want het voorkomt dat mensen onvoorwaardelijke liefde voor hun kwetsuren en daarmee echt respect ontwikkelen. Bovendien is het dogmatisch, omdat er moet worden aangenomen wat gij en de ander niet wil en moet die aanname door middel van wilskracht, van zelfdwang, uitgevoerd worden. Kortom, het voorkomt de ontwikkeling van het Zijn: de ideale wereld.

Zoekterm: zoekbeatrix 

Hans Knibbe, School voor zijnsoriëntatie.
“Het uitgangspunt van zijnsoriëntatie is dat je nu al fundamenteel vrij bent. Je hoeft niet vrij te worden. Je hoeft je nergens van te bevrijden. Vrijheid is de oorspronkelijk open heldere aard van jouw bewustzijn. Je dit herinneren is het doel en het startpunt van zijnsoriëntatie.“
Bron: http://www.zijnsorientatie.nl/index.php/wat-is-zijnsorientatie/.

De nuance: Het Ware Zelf als zijnde de waarnemer, het bewustzijn, van je ego, is inderdaad vrij. Maar we zijn helaas niet ons Ware Zelf als we op aarde komen. We zijn ons ego als zijnde de gevangenschap van de materie, de dualiteit, onze gevoelens en de in gedachten gevatte wil daarvan. Dat is de reden waarom we onder andere naar vrijheid streven. En het realiseren van vrijheid is de reden waarom we op aarde zijn. We zijn dus in wezen vrij, maar zijn er innerlijk van afgescheiden. Het opheffen van die afgescheidenheid geschiedt door niet dat te doen waar het krachtige en slimme ego zich uit overlevingsdrang tegen verzet en dat zo lang vol te houden totdat het ego letterlijk sterft. Kortom door aan zijnsontwikkeling te doen. Dat vraagt om intense focusing, om veel moed en om vertrouwen in het onvoorspelbare en wreed lijkende leven zelf. Dat vraagt dus niet simpelweg en louter om herinnering, alhoewel het herinneren van je vrijheid of beter gezegd het bewust weten dat vrijheid in je huist wel belangrijk is om zijnsontwikkeling aan te gaan en vol te houden.

Zoekterm: zoekknibbe 

Koningin Beatrix. "Er is geen recht om te kwetsen. Respect is onontbeerlijk. De grondslag ligt in de oude wijsheid: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet." Bron: Kersttoespraak 2006.
 
De nuance: Er is inderdaad geen recht om te kwetsen, maar het leven kan wel de bedoeling hebben en daarmee het ´recht´ geven om mensen kwetsuren te laten ervaren. Simpelweg omdat het leven op niets anders uit is dan op de eenwording van de mens met zichzelf en daarmee met het leven zelf. Een eenwording die alleen gerealiseerd kan worden door de acceptatie en het doorvoelen van de ervaring van de afgescheidenheid die inherent is aan een  kwetsuur. M.a.w. het ervaren van kwetsuren is onontbeerlijk voor het realiseren van eenheid en daarmee van respect. Respect is dus niet het voorkomen van kwetsuren, maar de acceptatie ervan, de onvoorwaardelijke liefde ervoor. In dit licht is het advies ´Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet´ geen goed advies. Want het voorkomt dat mensen onvoorwaardelijke liefde voor hun kwetsuren en daarmee echt respect ontwikkelen. Bovendien is het dogmatisch, omdat er moet worden aangenomen wat gij en de ander niet wil en moet die aanname door middel van wilskracht, van zelfdwang, uitgevoerd worden. Kortom, het voorkomt de ontwikkeling van het Zijn: de ideale wereld.

Zoekterm: zoekbeatrix