Is volmaakte duurzaamheid een kwestie van waarden?
Nee, het is geen kwestie van waarden. Professor Van Egmond beweert echter van wel. Maar dat komt waarschijnlijk omdat hij niet weet dat er een staat van zijn, te weten het Zijn, is die innerlijk vrij is en zich dus niet laat sturen door waarden, maar door het Geheel, het leven zelf, de natuur (zie) en dus de staat van volmaakte duurzaamheid is. Net zoals alles in de natuur, maar dan bewust. Toch komt de heer Van Egmond dichtbij het Zijn. Hij heeft het immers over het midden, het overbruggen van tegenstellingen. Dat gaat weliswaar niet over het Zijn en de ontwikkeling ervan, het is dus geen bevordering van zijnsontwikkeling, maar het kan wel als wegbereidend voor zijnsontwikkeling worden aangemerkt.
powered by social2s
Het ego verzet zich ter in standhouding van zichzelf tegen alles wat niet als waarheid bewezen is, ook al heeft de wetenschap aangetoond dat er geen zekerheid en dus ook geen waarheid bestaat. Nu als gevolg van de kwantumsprong van ego naar Zijn in eerste instantie het ego vrij spel heeft, is de weerstand ervan maximaal. Dat uit zich onder andere in de poging van de politiek (demissionair minister Schippers) de homeopathische middelen het leven zuur te maken door te verbieden op de verpakking ervan aan te geven waarvoor ze zijn. Het artikel van Rosanne Hertzberger probeert dat te voorkomen. Slim verwijst ze daartoe naar het placebo-effect. Dat een placebo geneest, wil eigenlijk zeggen dat het leven zelf geneest. En dat wil weer zeggen dat het Zijn, dat het één zijn met het leven zelf is, de optimale gezondheid is. Dit artikel doet dus impliciet een oproep tot zijnsontwikkeling en is daarmee wegbereidend ervoor.
Ondernemers kunnen het best hun eigen gevoel volgen. Dat lijkt een goed advies gezien de nadelige werking ervan. Maar welk gevoel moeten ze dan volgen? De begeerte, de haat, de jaloezie, de angst, de intuïtie of dat wat de waarnemer, het bewustzijn, is van gevoelens, te weten het Ware Zelf? Volgen ze hun gevoelens en dus niet hun Ware Zelf, dan zullen ze door het leven blijvend geconfronteerd worden met de innerlijke aanwezigheid van die gevoelens en zullen ze niet dat vinden waar ze in wezen naar streven, te weten innerlijke rust, Kracht, de oneindige eenvoud van het leven, het volmaakte leiderschap oftewel het Zijn. Voor het vanzelf volgen van hun Ware Zelf dienen ze aan zijnsontwikkeling te doen. Dit arikel van Jos Verveen kan als wegbereidend van zijnsontwikkeling worden aangemerkt, omdat het oproept tot het verlaten van het, vanuit allerlei theoriën, maken van managers. Oftewel tot het verlaten van het door het niet-Zijn c.q. het ego ter in standhouding van zichzelf gehanteerde maakbaarheididee. Het schiet echter nog te kort om het als bevordering van zijnsontwikkeling te bestempelen, omdat het niet oproept het Ware Zelf te volgen en daartoe aan zijnsontwikkeling te doen.
