Zie voor nieuwe bijdragen: De kwantumsprong van ego naar Zijn

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat houdt onder andere in dat de Westerse beschaving als zijnde de meest verlichte ten onder dreigt te gaan en zo bewust wordt van de noodzaak van een nieuw GROOT VERHAAL dat de verlichting vervolmaakt. Dat verhaal is Het nieuwe GROTE VERHAAL voor de Westerse beschaving.

Henry Stapp maakt vanuit de kwantummechanica duidelijk dat er iets is dat de hersens informatie verschaft. Zie rond 4.35 en 4.50

Dat komt overeen met mijn waarnemening van de impuls tot manifestatie in het hier en nu dat kan worden aangeduid als Gods Wil, je Ware Wil, de Wil van het Al/het Universum/de natuur, de Flow. Een Wil waar je in het Zijn mee samenvalt.

 Zie ook.

Quantum mechanics has gotten a bad rap! It has come to be understood as something remote from everyday life. Actually, it is directly about a core feature of your daily life, namely the structure of your experiences pertaining to a physical world in which you are embedded, and about the dependence of the evolution of that physical world on your own mental choices of what to attend to. The prior physical theory, called classical mechanics, was not directly about your experiences themselves. It was about what your experiences were claimed to be about, namely a physical world that was asserted to be completely determined for all times already at its birth by physical laws that made no mention at all of your conscious thoughts. According to that earlier conception, you are a mechanical automaton whose every physical action was pre-determined at the beginning of time. In contrast, according to quantum mechanics, you are a player in game in which your conscious choices are not completely predetermined by purely physical laws, but stem in part from your own mental nature. Thus your mind is elevated by quantum mechanics from a causally inert by-product of a physically predetermined physical universe to a co-creator of an evolving psycho-physical reality. In this talk, Henry Stapp explains in simple terms how quantum mechanics, by virtue of the way that it brings “us”, as we experience ourselves, into the causal structure of our experiences, provides us with a rationally coherent understanding of ourselves not as a mechanical cogs in a clockwork universe, but as uncoerced agents that actively participate in the unfolding of our collective future experiences.

Rond 20.20 spreekt Henry over een global knower die weet wat er gaande is in het universum en er in handelt (the knower and the actor). Die de golf in het kwantumveld doet 'collapsen' oftewel tot materie doet ontstaan. Dit komt overeen met de hierboven genoemde impuls.

Hoewel deze impuls uit het ondoorgrondelijke kwantumveld komt en dus onbeïnvloedbaar lijkt door de eigen wil kan die er wel door beïnvloed worden. Het is alleen niet zeker of dat gebeurt. Voorbeeld: Ik wil naar de markt, maar of de impuls mij ertoe aanzet is onzeker.

Onderstaand het artikel dat ik op 24 april 2017 naar De Volkskrant heb gestuurd.

Voor het eerst in de geschiedenis wordt ons voortbestaan bedreigd. De fundamentele oorzaak van deze apocalyptische dreiging is niet de CO2 uitstoot maar het feit dat we op aarde zijn en ons daardoor in de bewustzijnsstaat van gevangenschap van de materie bevinden die dualistisch en dus zelfdestructief is. Als gevolg van die bewustzijnsstaat, beter bekend als het ego, veronderstellen we dat het leven als een machine in elkaar zit en dus maakbaar is. Op grond van dit maakbaarheididee hebben we instituties als de wetenschap gecreëerd die ons de middelen in de vorm van waarheden verschaften die we als bron van zelfsturing, als dogma, konden hanteren. Die hebben we gehanteerd in de vaak onbewuste hoop dat we ons daarmee ooit uit onze gevangenschap zouden kunnen bevrijden en daarmee ons diepste ideaal, ons verlicht/volmaakt/echt zijn of kortweg ons Zijn, zouden kunnen realiseren. Een hoop die echter nooit uit zal komen omdat het Zijn geen vorm en dus niet maakbaar is. Het feit dat nu ons voortbestaan wordt bedreigd betekent dat ons ego de climax bereikt van de zelfdestructie ervan. Dat wil zeggen dat we het maakbaarheididee los moeten laten en moeten vervangen voor zijnsontwikkeling als zijnde de niet door ons maar door het leven zelf gedirigeerde Weg naar het Zijn. De evolutie, de tijdgeest, helpt ons daar een handje bij in de vorm van de zich voltrekkende kwantumsprong van ego naar Zijn die tegelijk gestart is met de ontdekking van de wetenschap dat het maakbaarheididee een illusie is. Onder invloed van die sprong betwijfelen we de waarheden van de instituties. Dit geschiedt onder andere door te stellen dat wetenschap ook maar een mening is.

Die stelling zou ons in het algemeen en de wetenschap in het bijzonder wakker moeten schudden. Maar de wetenschap heeft zich zo geïdentificeerd met het maakbaarheididee dat het Zijn en de ontwikkeling ervan taboe is en ze bijgevolg in de verdediging is geschoten. Dit geschiedde onder andere in de vorm van een mars door Amsterdam en door de meest bekende wetenschapper in het televisie programma EenVandaag te laten verklaren dat de wetenschap ons veel goeds heeft gebracht en dus niet zo maar een mening is. Daarmee voorbijgaand aan het feit dat de blijkbaar wereldwijd aanwezige mensen met deze mening niet serieus worden genomen en bovendien voorbijgaand aan de existentiële noodzaak te stoppen met het zelfdestructieve maakbaarheididee.

Het is te hopen dat de wetenschap nog eens wakker wordt.

Ondanks de vele woorden van Irme is er wel de essentie van zijnsontwikkeling te weten het toelaten van de ervaring (de gevoelens) uit op te maken. Het is niet duidelijk of ze deze essentie ook toepast op haar zelf en haar cliënten. Het gaat namelijk niet over zelfonderzoek en via dat het kennen van jezelf. Het gaat om het lijden via het lijden doorlijden.

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat houdt onder andere in dat de waarheden van de op het maakbaarheididee gebaseerde instituties zoals de wetenschap niet langer als absolute waarheid worden geaccepteerd. Martin Sommer noemt de universiteit daarom de universiteit van de leegte.

Om de ontstane onzekerheid te maskeren worden er vele artikelen en tv-programma's geproduceerd die het nut van de wetenschap accentueren. Martin noemt dat 'stoere wetenschap'. Die stoere wetenschap kan volgens Martin echter niet verbloemen dat onze instituties steeds meer opereren in een onrusrbarend luchtledige. Een situatie waar de universiteit eens duchtig over moet nadenken.

Bron: De Volkskrant 24 juni 2017

Vraag het artikel, genaamd 'Universiteit van de leegte', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Zie ook het artikel: 'Waarom is wetenschap nu ook maar een mening?'

Of zie: Prof. Ger Groot Wetenschap is heilig

Of zie: Louise Freco: Er is sprake van een vertrouwenscrisis tussen de wetenschap en de samenleving

Of zie: Prof. Te Molder Wetenschap roept achterdochtige reacties van publiek over zichzelf af

Arnout Brouwers, historicus.

Wat is eigenlijk het grote verhaal van deze tijd? Daar zijn we elke dag naar op zoek, maar achteraf weet je het pas zeker. De opwarming van de aarde? Mondialisering? Terrorisme? Het einde van het Westen?

Het lijkt soms of je de oude wereld voor je ogen ziet instorten. Niet als het einde van het Romeinse Rijk in Hollywood films, met bulderend geraas en rollende zuilen, maar in een terloopse bijzin van de zoon van de Amerikaanse president. 'To me they are not even human', zei Eric Trump op Fox TV. Over de politieke tegenstanders van zijn familie.

Theresa May, de deftige Britse premier, twittert vlak voor de verkiezingen: 'Als mensenrechtenverdragen in de weg staan bij het bestrijden van extremisme en terrorisme, zullen we die wetten veranderen om Britse burgers te beveiligen.' Woosh, daar gaat het toetsbare fundament onder wat we nog niet zo lang geleden de vrije wereld noemden, zonder ironische aanhalingstekens. Afijn, nu is May zelf alweer een rollende zuil.

Vraag het artikel, genaamd 'Zien we de oude wereld voor onze ogen instorten?', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Bron: De Volkskrant, Sir Edmund 11 juni 2017

---------------------

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat houdt onder andere in dat alle zekerheden worden aangetast. En dat daarmee zelfs, zoals Arnout Brouwes stelt, onze westerse beschaving lijkt in te storten. Velen zijn dan ook op zoek naar het nieuwe GOTE VERHAAL voor onze westerse beschaving. Maar de religie, de ideologie en de wetenschap als zijnde de bronnen van zelfsturing waarmee we onze beschaving hebben gecreëerd voldoen niet meer. En inzicht in het Zijn is er niet vanwege het taboe erop. Om die reden heb ik het essay: 'Het nieuwe GROTE VERHAAL voor de westerse beschaving' geschreven.

Zelfs als we nú stoppen met fossiele brandstoffen is het volgens wetenschappers al te laat. De ondergang is aanstaande. Berusten we erin, of bereiden we ons voor?

Hoewel een flink deel van de wereldbevolking nog steeds hardnekkig de kop in het zand steekt, zijn er steeds meer mensen die zich ernstig zorgen maken over de toekomst van de aarde, of beter: van de mensheid op deze aarde. Terwijl president Donald Trump simpelweg de Environmental Protection Agency opheft om van de ongemakkelijke waarheid af te zijn, worden de berichten die klimaatwetenschappers en biologen de wereld in sturen steeds alarmerender. Kort samengevat: het gaat allemaal nog veel erger worden dan we dachten en de veranderingen gaan daarbij ook nog eens veel sneller dan we voorspelden. En nee, dat is geen alternatief feit. Helaas.

Eigenlijk mag je dit soort doemdenken natuurlijk niet hardop uitspreken. Het is sociaal verplicht om hoop te houden en optimistisch te zijn. Zelfs Al Gore begrijpt dat inmiddels en blijft tegenwoordig angstvallig positief. En er zit natuurlijk wel wat in: zonder hoop kan een mens niet leven. Dus geef ik toe dat ik ergens nog wel een petieterig sprankje eco-modernistische hoop heb dat er een geweldige technologische uitvinding komt die alles kan terugdraaien; dat plotseling alle klimaatmodellen toch niet blijken te kloppen; of dat het allemaal een boze droom blijkt te zijn geweest. Of een Amerikaanse B-film. Maar het sprankje is erg klein en wordt steeds kleiner. Bovendien is het niet bepaald realistisch om je vast te houden aan zo’n klein sprankje hoop. De situatie negatief inschatten is volgens mij niets anders dan de waarheid onder ogen zien.

Dus wat te doen?

Bron: De Groene Amsterdammer Auteur: Sanne Bloemink

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat houdt onder andere in dat de apocalyptische climax nadert van de intrinsieke zelfdestructiue van het ego in de vorm van de opwarming van de aarde. In dit artikel wordt dat indringend beschreven. Ook wordt beschreven wat er te doen is als de Apocalyps eenmaal een feit is. Dat gaat louter om aanpassingen in de vorm zoals verhuizen, bewapenen tegen plundering, zelfvoorzienendheid, enz. En dus niet over de fundamentele oorzaak en oplossing ervan, te weten de ontwikkeling van het Zijn. Schokkend om te lezen.

Vraag het artikel, genaamd 'Doomsday prepping, wachten op de Apocalyps', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat houdt onder andere in dat er meer acceptatie komt voor het lijden en daarmee voor de essentie van zijnsontwikkeling. Psychiater Dirk de Wachter legt hiernaast goed uit hoe dat in onze tijd werkt. Een goed voorbeeld van bevordering zijnsontwikkeling. Jammer dat hij niet zegt dat het toelaten van het lijden tot het verlicht/volmaakt/echt zijn of kortweg het Zijn leidt.

Vraag het artikel, genaamd 'We lijken het lijden verleerd', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Bron: Trouw 14 april 2017

De kwantumsprong van ego naar Zijn doet zijn werk. Dat houdt onder andere in dat de dogmaleverende instituties waaronder de kerk (het geloof) aan betekenis inboeten. Dat inboeten blijkt onder andere uit dit artikel. Het is vanzelfsprekend dat de kerk haar positie wil behouden. Hier wordt dat gedaan door te stellen dat de religie zeker geen aflopende zaak is en dat dit blijkt uit het feit dat mensen het moeilijk vinden als de knuffelbeertjes bij een gedenkplek worden weggegooid. Tsja, zo kan je alle gevoelens wel tot religie verklaren.

Vraag het artikel, genaamd 'Religie is zeker geen aflopende zaak', op via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Trouw 14 april 2017